Wanneer God je roept, kun je twee dingen doen: Hem volgen en gehoorzaam zijn , of precies de andere kant op gaan. Een tijd lang deed ik het laatste. Ik dacht dat het allemaal niet zo schokkend was wat ik deed, maar ongemerkt sloop ik steeds dieper de wereld in. Gij geheel anders, kwam in mijn woordenboek niet meer voor, want ik wilde helemaal niet anders zijn. Ik kwam op plekken en deed dingen, waarvan ik dacht dat het mij gelukkig zou maken. Toch kwam ik steeds bedrogen uit en was verre van gelukkig. Ik was in die diepe donkere wereld, met feesten en vrienden ontzettend eenzaam. Ik voelde ook best dat ik op sommige plekken niet thuis hoorde, en toch ging ik er wel naar toe, want met een paar drankjes op lukte het me om het nare gevoel weg te krijgen. Wanneer ik dan tegen de ochtend thuis kwam en ik in de spiegel keek, herkende ik mezelf niet in een stralende vrouw, maar zag iemand die me nietszeggend aanstaarde. Ik schrok van die blik, want ik was het niet meer. Maar mijn agenda bleef vol staan met afspraken voor feestjes, want, hield ik mezelf voor: ik had toch recht op ontspanning.
Ondanks alle vrienden en feestjes, voelde ik mij eenzaam….
En zomaar, terwijl ik een avond met een collega mee was, omdat zij mij ergens op in moest werken, gebeurde er iets. Terwijl ze de auto op een parkeerplek zette, zei ze, “Ik vind de verhalen van jou geweldig, maar eigenlijk past het helemaal niet bij je wat je doet. Weet je dat ik heel veel voor je bid?” Ik was hoogst verbaasd, iemand voor mij bidden? Ik voelde dat mijn hart, dat ik dacht verhard te hebben, toch nog wel zachte plekken had en het ontroerde me wat ze zei.
Een paar dagen later belde mijn oude schoolvriendinnetje van veertig jaar geleden mij opeens op. We hadden het over mijn verhalenrubriek die ze altijd las, toen ze opeens zei, “Ik heb me bekeerd” Zij vertelde en ik huilde. “Ga je anders mee naar de kerk?” vroeg ze. Ik beloofde haar, dat als ik tijd had, ik misschien mee zou gaan naar haar kerk.
Mijn agenda uit 2019…..
Na ons gesprek zat ik nog een tijd lang te denken. Zou ik het wel doen? Ik wilde niet gebonden zijn aan een kerk. Ik wilde genieten van het leven en mijn eigen ding doen. Maar had ik dat al een jaar lang niet gedaan? Wat had het me in die tijd gebracht en, niet onbelangrijk, was ik er gelukkiger op geworden? Ik besloot dan toch maar op zondagochtend , nadat ik die nacht om vijf uur thuis kwam van een feest in ons dorp, naar de kerk te gaan. Lag ik om zes uur pas in bed, om tien uur zat ik op de tweede rij bij Lifehouse. Het voelde alsof ik thuis kwam, zo hartelijk werd ik ontvangen. Alsof er een warme deken om mij heengeslagen werd. En daar op het plekje waar ik ging zitten, ging God aan het werk in mijn hart. Ik vond het zo fijn wat ik hoorde en ik werd er zo blij van.
Die week liet de preek mij niet los. Ik had gehoord dat ik waardevol was, uniek en een parel in Gods Hand.
In de dagen die volgden, liet de preek mij niet los
.
En weer kwam Gods stem in mijn hart: “ Blijf je in deze zeepbel hangen en kom je uiteindelijk bedrogen en vreselijk ongelukkig uit? Of stap je in het diepe? Ik vang je op en je zult nooit beschaamd uitkomen.” Vanaf dat moment ging ik elke week naar de kerk en ik koos weer; dit keer de aller allerbeste keus die ik kon maken. Een paar weken later bekeerde ik mij, ik sprong in het diepe en God ving me op. Mijn leven was opeens geen zeepbel meer, want wat God belooft dat doet Hij ook. En ik merkte dat de persoonlijke relatie met God betrouwbaar was.
Een paar weken later bekeerde ik mij, het Woord Trust & Move on, kwam recht in mijn hart.
Nu, ruim een jaar later, kan ik me niet bijna niet meer voorstellen dat ik ooit koos voor een leven zonder God. Wat voel ik me rijk en gelukkig met Hem, die mij omgeeft en draagt en waar ik altijd op kan vertrouwen. Wat ben ik blij met onze kerk en met de vrienden die ik heb gekregen. En natuurlijk zijn er stormen geweest in het afgelopen jaar, het is geen gemakkelijke weg die je soms moet gaan, maar ik voelde me in alle situaties door Hem gedragen en Hij heeft mij nog nooit in de kou laten staan. Voor mij is er geen twijfel mogelijk ; Gods Woord is waar en geloven en leven met Hem is zo de moeite waard!
Efeze 2:4-7
Maar God, Die rijk is in barmhartigheid, heeft ons door Zijn grote liefde, waarmee Hij ons liefgehad heeft, ook toen wij dood waren door de overtredingen, “met Christus levend gemaakt-‘uit genade bent u zalig geworden- en heeft ons met Hem opgewekt en met Hem in de hemelse gewesten gezet in Christus Jezus, opdat Hij in de komende eeuwen de alles overtreffende rijkdom van Zijn genade zou bewijzen, door de goedertierenheid over ons in Christus Jezus
Exodus 14:13
Maar Mozes zei tegen het volk: Wees niet bevreesd, houd stand, zie het heil van de Heere dat Hij vandaag nog voor u zal bewerken! Want de Egyptenaren die u vandaag ziet, zult u tot in eeuwigheid niet meer terugzien.