Voor deze maand heb ik een drieluik geschreven. Vandaag deel 1.
Help God, ik verdrink
De hele zomer ben ik in Noorwegen geweest, en heb ik genoten van alles wat ik beleefd heb. Nu ben ik met mijn familie op de terugweg naar de boot die ons naar Denemarken zal brengen . We hebben urenlang gereden en maken een tussenstop.
Het water waar ik over uitkijk, ziet er prachtig helder uit. Precies in het midden van het water ligt een klein vissershuisje. Het is warm, dus ik aarzel geen moment en duik het water in. Ik kan goed zwemmen en binnen een mum van tijd heb ik het huisje in het midden bereikt. Daarna zwem ik weer terug, althans dat probeer ik; want als ik bijna bij de kant ben raakt mijn voet verstrikt in een waterplant. Ik zit vast en ik heb het gevoel dat ik naar beneden word gezogen. Ik probeer me los te rukken, maar het lukt niet. Ik gil, ik roep, maar er komt bijna niks uit mijn mond omdat ik geen lucht meer krijg. Net op het moment dat ik denk dat ik zal verdrinken, voel ik dat iemand me aan mijn hand en mijn vlecht naar boven trekt. Een familielid zag dat ik in nood was en redde mij.
Heb je weleens het gevoel dat je in een situatie bent beland waar je geen uitweg ziet? Waar je het gevoel hebt dat je dreigt te verdrinken? Alles sluit om je heen en je krijgt bijna geen lucht meer. Je red het niet op eigen kracht. Je hebt misschien financiële dingen waar je niet uitkomt. Of op het werk is er iemand die over je gekletst heeft en heb je het idee dat iedereen je aanstaart. Maar ook je gedachtes kunnen met je op de loop gaan, soms zo erg dat je niet weet waar je het zoeken moet. En waar is God dan als je geen lucht meer krijgt? Als je niet meer weet hoe je de situatie te boven moet komen. Hij is er wel. Hij is er altijd. Hij staat klaar met Zijn uitgestoken hand. Het enige wat je hoeft te doen, is die hand te grijpen. Je wilt wel gered worden, maar wil je ook gered worden door Hem? Jouw Hemelse vader?
Hef jij je handen op naar Hem en laat jij je redden, of blijf je spartelen en denk je dat je het alleen wel op kunt lossen? Of steun je op mensen en zoek je naar antwoorden, die jou het beste uitkomen? God is het antwoord, altijd. Alleen van Hem kun je het verwachten. In wat voor diepte je ook bent gezonken: Hij ziet jou, met al je verdriet, in je eenzaamheid, en je moedeloosheid.
Grijp Zijn uitgestoken hand en je zult rust vinden. Is het niet geweldig als je weer vrij kan ademen en gelukkig bent? God is natuurlijk geen tovenaar, je moet er zelf ook iets aan doen. Maar Hij kan je helpen, ondersteunen en dragen, daar waar je het niet weet. Ideeën geven hoe je dingen op kunt lossen. Kracht geven om vergeving te vragen als je iets doms gedaan hebt.
Leg je Hand in die van Hem en je zult de rust , de genezing en de redding ervaren waar je zo naar verlangt.
“Here God, ik zie geen uitweg meer. Ik weet gewoon niet meer hoe ik het allemaal aan moet pakken. Red mij, want ik heb het gevoel dat ik verdrink. Maak mijn zware hart rustig en geef mij de kracht om dingen op te lossen. Ik verwacht het van u Heer, alleen van U”